Kod pasa se mogu javiti dva tipa parvovirusne infekcije i to Canine parvovirus 1 (CPV 1) i Canine parvovirus 2 (CPV 2). Prvi se javlja najčešće kod kučića između jedne i tri nedelje starosti, relativno je nepatogen i uglavnom se javlja u obliku gastroenteritisa, pneumonitisa ili miokarditisa. Drugi tip se karakteriše klasičnom parvovirusnom dijarejom koja se javlja pet do dvanaest dana nakon što je pas feko oralnim putem uneo virus u organizam. Virus rapidno napada i uništava kripte crevnog epitela i progenitorne ćelije koštane srži.

Izraženost kliničkih simptoma zavisi od starosti pasa, virulentnosti virusa, odbrambene moći organizma i prisustva drugih crevnih patogena. Doberman pinčeri, rotvajleri, pit bulovi, labrador retriveri i nemački ovčari su osetljiviji na ovu bolest od ostalih rasa. Destrukcijom crevnih resica dolazi do dijareje, povraćanja, krvarenja iz digestivnog trakta, sekundarnih bakterijskih infekcija. Kod većine pasa od kliničkih simptoma se javljaju depresija, letargija, anoreksija, povraćanje. Dijareja je obično prisutna u prvih 24/48h bolesti, sa ili bez prisustva krvi. Kao posledica dijareje i povraćanja dolazi do gubitka proteina te nastaje hipoalbuminemija. Povraćanje je uglavnom izraženo tokom bolesti tako da često može izazvati ezofagitis. Destrukcija progenitornih ćelija koštane srži dovodi do prolongirane neutropenije(smanjenja broja neutrofila) što životinju čini prijemčivom za sekundarne bakterijske infekcije. Groznica je takođe prisutna kod ozbilljno inficiranih pasa. Kod štenaca inficirani u togu graviditeta ili mlađih od osam nedelja najčešće se javlja miokarditis.

Dijagnoza se postavlja na osnovu istorije bolesti, anamneze vlasnika i u toku kliničkog pregleda pacijenta. ELISA metoda, za dijagnostiku CPV2 tipa virusa, iz fecesa obolelog psa je najpouzdanije dijagnostička metoda. Pored ove visoko senzitivna je i PCR metoda. Virus se može detektovati i pregledom fecesa elektronskim mikriskopom, međutim u tom slučaju se ne može razlikovati CPV1 tip virusa (nepatogeni, kod novorđođenčeta najčešće) od patogenog CPV2 tipa.

Lečenje parvovirusne infekcije pasa je identično kao i kod drugih ozbiljnih, akutnih infektivnih enteritisa. Ključno u toku lečenja je upotreba fluida i odgovarajućih elektrolita, odnosno infuziona terapija kombinovana sa odgovarajućim antibioticima. Prognoza je uglavnom pogodna za pse koji su na vreme podvrgnuti odgovarajućoj terapiji, naročito ukoliko prežive prva četiri dana bolesti.

Kako biste zaštitili svog ljubimca od ove bolesti važno je da ga na vreme i pravilno vakcinišete. Proces vakcinacije treba započeti u starosti od šest nedelja, monovalentom vakcinom protiv CPV 2 tipa ovog virusa, nakon čega treba obaviti još dve vakcinacije protiv ove i nekih drugih čestih bolesti sa kojima se vaši ljubimci susreću.